تنظیم روند گلیکوژن به هنگام ورزش
بیشترین مقدار کربوهیدارتی که از طریق گلیکولیز به هنگام اجرای فعالیتهای ورزشی تجزیه می شود از ذخیره گلیکوژن داخل عضله تامین می گردد.میزان ذخیره گلیکوژن در عضله به حضور گلوکز و فعالیت آنزیم گلیکوژن
سنتتاز بستگی دارد.
تجزیه گلیکوژن (گلیکوژنولیز) نیز به مولکولهای گلوکز تحت تاثیر آنزیم فسفوریلاز قرار دارد.در یک عضله در حال استراحت آنزیم فسفوریلاز معمولا غیر فعال است و باید قبل از اغاز تجزیه گلیکوژن تحریک شود. فعال شدن آنزیم فسفوریلاز به دو صورت انجام می گیرد: اولین مکانیسمی که فعال شدن آنزیم فسفوریلاز رادر ابتدای فعالیت توجیه می کند مربوط به ماده ای به نام(( کالمودولین))میشود.کالمودولین در داخل عضله وجود دارد و به وسیله کلسیم که از سبکه سارکوپلاسمی در آغاز فعالیت به داخل سلول عضلانی می ریزد فعال میشود. کالمودولین فعال سبب تحریک آنزیم فسفوریلاز و در نتیجه تقویت فرایند گلیکوژنولیز می شود.
دومین مکانیسمی که ممکن است به هنگام ورزشی فعالیت آنزیم فسفوریلاز را کنترل کند به وسیله هورمون اپی نفرین است هورمون اپی نفرین به گیرنده خاص روی غشاء سلول عضلانی می پیوندد و سبب تشکیل
AMP حلقوی می شود.
AMP حلقوی آنزیم فسفوریلاز را فعال می سازد. احتمالا این مکانیسم به هنگام اجرای فعالیتهای ورزشی دراز مدت نقش دارد و به علت اثر آهسته و تدریجی آن اهمیت چندانی در آغاز فعالیت ورزشی و انقباضهای عضلانی ندارد.
نظرات شما عزیزان:
